Inauguro hoxe unha sección que sospeito que terá poucos artigos no futuro, pero algúns poden caer nas vindeiras datas, igual que caeu este. Se de Ballet falamos, debutei con este, e como non me chamou nadiña a atención, sospeito que vai ser difícil que repita. Fun ao Pazo da Ópera da Coruña ver "O crebanoces" de Tchaikovsky, en versión do Ballet de Kiev. Foi composto en 1892 e semella que, aínda agora, hai varias versións, non moi diferentes, pero tampouco iguais.
Non hai nin unha soa palabra, só baile, así que hai que ter unha idea aproximada da historia, ou un grande coñecemento do medio e da actividade, para entender que é o que nos pretenden transmitir. Supoñendo, claro, que iso sexa esencial, ao mellor a plasticidade dos corpos xa é suficiente premio. Pero eu practicamente non me enterei de nada, estou revisando agora na Wikipedia o argumento, e hai moitas partes das que non teño nin idea.
Polo visto, celébrase unha festa de cumpreanos nunha casa, un mago reparte agasallos para todos, e cando parece que esqueceu o da homenaxeada, aparece cun "crebanoces". Aquí vén a primeira barreira cultural. Eu non sabía que o crebanoces é un xoguete tradicional en centro Europa, con forma de soldado, ao que se lle pode mover a mandíbula cunha palanca para que crebe as noces.
Por un encanto do mago, o crebanoces convértese nun soldado, que cos seus compañeiros loita contra un exército de ratóns, que é do que trataba o conto orixinal de Hoffmann no que estaba baseado o libreto. O exército vence aos ratóns, e diso trata o primeiro acto do ballet. No segundo supostamente aparece unha Fada do Sucre, e outros personaxes que eu non fun quen de identificar cando asistín ao espectáculo.
En conclusión, que si, que moito mérito, pero dubido moito que volva ao Ballet, porque parece que o modelo de comunicación do evento cultural non me satisfai, non me transmite nada.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario