venres, 29 de marzo de 2024

O home que puido reinar

Hai moitos anos vin esta película e paseino moi ben, pero un destes últimos luns tamén a botaban no espazo de cine clásico da 2, e non puiden resistirme. É unha película de aventuras clásica que non aburre en ningún momento.

Foi dirixida en 1975 por John Huston, e os principais papeis do elenco foron para Sean Connery, Michael Caine, Christopher Plummer e Saeed Jaffrey, que non tivo relevancia na historia do cine pero si tivo algunha nesta película. A historia está baseada nun relato breve de Rudyard Kipling, que tamén aparece como un dos protagonistas da mesma, ao comezo e ao final.

A historia é ben entretida. A finais do século XIX, dous militares ingleses, aburridos da vida na colonia, deciden propoñerse o reto de subir ao lendario reino de Kafiristán (no Himalaya, unha rexión ao norte de Afganistán), para facerse reis daquel lugar e posuír as súas riquezas, se é que as hai. Soa absurdo, pero o caso é que o conseguen. Mentres están pensando nese plan, coñecen casualmente a Rudyard Kipling, masón, quen lles agasalla cun colgante que leva o símbolo dos masóns, e que resultará moi relevante.

Cóstalles moito chegar ata Kafiristán, que está no Himalaya, pero conségueno, e unha vez alí, na primeira vila contactar cun "gurka" nepalí, que lles fai de intérprete naquel reino. Dende o comezo, van conseguindo pequenas victorias nas liortas entre unhas vilas e outras, e aos poucos, ganan moito prestixio na rexión.

Nun determinado intre, en que se ven nun apuro, os autóctonos ven o colgante masón no peito dun deles (Daniel Dravot), e iso lémbralles que un importante personaxe que pasara por alí séculos atrás (máis ben milenios) deixara iconos similares. Ese personaxe era Sikander, coñecido entre nós como Alexandre Magno. Existía a lenda de que moito tempo despois do seu paso, viría o seu fillo, e todos cren que Daniel é o fillo do macedonio.

A súa sorte cambia complemente e el é considerado rei daquel territorio, como pretendían. O seu compañeiro Pechy Carnahan pasa a ser o xefe do exército, e os dous son venerados. Os locais ensínanlle tamén o tremendo tesouro que deixou Alexandre, e xa comezan a facer plans para marchar en primavera con todas aquelas riquezas.

Pero Daniel xa está convencido de ser descendente de Alexandre Magno e prefire quedar. Pechy acepta retrasar un día a súa marcha para quedar á voda de Daniel con Roxana, unha fermosa muller local. Pero na cerimonia, a noiva morde a Daniel na cara, e este comeza a sangrar. Deste xeito, os autóctonos descubren que non era ningún Deus, como pensaban, e vénganse.

Matan ao intérprete "gurka", tamén a Daniel (destruíndo unha ponte colgante moi útil para o pobo), e encadean a Pechy, aínda que o deixan fuxir algo máis tarde, moi ferido. Este volve á sede do xornal que dirixe Rudyard Kipling, para contarlle como rematou a historia.

Saúdos.



Inaugurar o tempo da xustiza (Celebrando a Luísa Villalta)

Neste ano 2024 o Día das Letras Galegas homenaxeará á poeta coruñesa Luísa Villalta, que morreu inesperadamente no ano 2004, cando tiña só 47 anos. A Agrupación Cultural Alexandre Bóveda foi unha das entidades que promoveu esa candidatura, así que se volcará este ano nesta celebración, pero semella que non vai ser a única. A comezos de marzo xa se celebrou a primeira homenaxe no Teatro Rosalía, organizada pola Federación Galiza Cultura.

O acto comezou cun discurso de Xosé Manuel Carril, presidente desa Federación. No medio do acto falou Pilar García Negro, e rematou Xurxo Souto, falando da relación entre a poesía e a música, tema ao que Luísa (que era violinista) dedicou algún libro completo. Comezo falando destas intervencións máis puntuais do acto, porque o resto foron algo máis extensas.

A segunda parte do acto consistiu nun recital poético con poemas de Luísa Villalta, a cargo de Marica Campo, Xulio López Valcárcel, Cesáreo Sánchez Iglesias e Eva Veiga. Durante esta parte foron acompañados pola música do violinista Florian Vlashi. A cuarta parte consistíu na lectura de varios fragmentos da obra teatral "Concerto para un home só", a cargo do actor Miguel Pernas.

A quinta parte consistíu nun breve concerto do Grupo Instrumental Siglo XX, formado por Florian Vlashi (violín), Luigi Mazzucatto (viola) e Raúl Mirás (violonchelo). Tocaron pezas de Johann Sebastian Bach e de Paulino Pereiro, compositor galego que presentou estas pezas.

Saúdos.



Día da Música no Teatro Colón

O outro día celebrábase un concerto no Teatro Colón que, polo visto, tiña por motivación o Día da Música, que debe ser a mediados ou finais ...