O gabinete do Doutor Caligari

Pois como vos dicía, últimamente entroume o vicio de ver películas de cine mudo, moitas alemás dos anos 20, cando Alemaña acababa de perder a I Guerra Mundial, pero o seu cine semellaba moi vivo e vangardista. Se o día anterior fora "Nosferatu", esta vez tocaba "O gabinete do Doutor Caligari". E mira ti por onde, que véndoa, comezaron a soarme algunhas escenas e personaxes. Revisei neste blog, que abrín no Nadal do ano 2006, e resulta que esta película xa a vin no ano 2015, no festival S8 da Coruña, con música en directo, que sempre queda mellor.

Foi dirixida en 1920 por Robert Wiene, e no elenco destacan Werner Krauss, Conrad Veidt, Friedrich Feher e Lil Dagover, por se vos soan de algo. Polo visto, é o exemplo perfecto de cine expresionista alemán.

Hai un tipo, chamado o Doutor Caligari, que ten un espectáculo nas feiras ambulantes que van ás cidades alemás. O seu número resulta moi intrigante, xa que consiste en espertar a un sonámbulo chamado Cesare que ten a capacidade para predicir o futuro. Alan, un amigo de Francis, o protagonista, pregúntalle a Cesare ata cando vivirá, e queda aterrado cando lle di que morrerá esa mesma noite, pero tampouco lle fai moito caso. Pero realmente si morre apuñalado esa mesma noite na súa cama.

Francis pide permiso para investigar esa morte xunto á súa moza, Jane, e o pai dela, un doutor. A policía concédello e observan que comeza a haber mortes e intentos de asasinato continuamente, cousa que antes non pasaba. Comezan a sospeitar que o Doutor Caligari e/ou Cesare teñen algo que ver no tema e vixílanos, pero semella que non se moven da súa carruaxe. Máis tarde descubren que o Cesare que semellaba durmir no seu ataúde realmente é un maniquí, e polo tanto, Cesare si é o asasino.

Perseguen ao Doutor Caligari e pérdenlle a pista na entrada a un manicomio. Entran alí para intentar localizalo, semellan ter moita axuda do persoal, pero parece que non poden axudarlles demasiado. Ata que chega o Director, e cren que é o Doutor Caligari, pero algo disfrazado.

Aí comeza a parte final da película, na que non está claro quen está sano e quen está tolo, na que todos pasan polos dous papeis, e ao final semella que é o Director do manicomio quen vai intentar sanar a Francis.

Saúdos.