O show de Truman

Unha película da que oíra falar moi ben e que tiña moitas ganas de ver dende había tempo era "O show de Truman". Botárona un día destes na televisión e aproveitei. Foi dirixida en 1998 polo australiano Peter Weir para total lucimento de Jim Carrey, actor americano ao que non soporto (e iso que non vin case nada del), e do que sigo pensando o mesmo, a pesar de que esta película está bastante ben.

Supoño que xa sabedes que esta película trata da vida dese personaxe chamado Truman Burbank, case "creado" por unha cadea de televisión que constrúe un xigantesco plató para que todo o público poida ver a súa vida televisada. Nun determinado punto da súa vida, Truman comeza a sospeitar que algo raro sucede, porque pasan cousas incluso repetidas ás que el non lle atopa sentido. Nós imos vendo o papel que desempeñan os diferentes actores e actrices contratadas para intervir na vida de Truman. E a película remata cun final algo esperanzador no que el descubre a súa "realidade" e decide fuxir dela para vivir a vida real, feito que fai moi feliz a toda a audiencia tamén, que xa lle collera cariño, a pesar de que remata unha das series preferidas do público.

Fai pensar moito en que cada vez hai máis persoas poseídas por este tipo de televisión, e supoño que haberá tamén persoas que intentar vivir dos concursos de telerrealidade deste tipo. Acabo de consultar o dato e resulta que Gran Irmán comezou as súas emisións en Holanda en 1999, xusto ao ano seguinte desta película. E resúltame moi preocupante que a tanta xente común lle resulte interesante a vida doutras persoas como eles. Non sei, eu non lle vexo o interese, pero se cadra o raro son eu.

Saúdos.

Gravity

Hai unhas semanas botaron na televisión (non lembro en que cadea) unha película de ciencia ficción de certa fama que hai uns anos levou un lote de Oscars: "Gravity". Dirixida polo mexicano Alfonso Cuarón, chamoume a atención que unha película desta temática fora protagonizada por dous sex-symbols como Sandra Bullock e George Clooney, resulta cando menos curioso (aínda que Clooney xa ten pisado este xénero).

Tiña boas referencias dela e incluso algunha das persoas que me falou dela fíxoo moi ben, dicindo que era moi bonita e emocionante. Por outra banda, acabo de atopar webs que mencionan que, dende o punto de vista científico, é bastante pouco realista, e iso sempre hai que telo en conta.

Hai que recoñecer que, estando ben a trama, e sen saber moito do tema, resulta bastante incrible o que pasa. Dous astronautas, un piloto experimentado e outra científica que debuta, están facendo reparacións no telescopio Hubble. E parece que os rusos deciden, xusto nese momento, destruir algúns dos seus satélites antigos, pero a cousa váiselle das mans, e provocan un desastre en masa que pon en órbita un mogollón de lixo sideral. E, obviamente, golpea e destrúe ao transbordador no que subiron estes dous astronautas, polo que comezan a vagar polo espazo.

E a partir de aí aparece o máis incrible. Cos propulsores dos seus traxes, comezan a plantexarse excursións como "agora imos á Estación Espacial Internacional", a ver se podemos entrar alí, nos subimos a un dos seus módulos, e voltamos á terra. Pero cando chegan alí, máis ou menos o mesmo. E despois van á Soyuz rusa, onde hai un incendio, e volta a empezar. Cando chegan aí, xa só queda a científica, o piloto saíu despedido e vai morrer vagando polo espazo. Da nave rusa tamén hai que marchar, e chega, vagando polo espazo, á nave chinesa, onde, aí si, consegue facer despegar a cápsula e volta ela soa á Terra.

Buf, a idea resulta tan incrible que xa acaba perdendo algo de interese ao final. Xa se supón que queren que a historia acabe ben, e xa non saben que inventar, por máis impredecible que sexa.

Saúdos.