No espazo de cine clásico da 2 botaban onte "Vacacións en Roma", mítica película da que oín falar moitas veces, pero que nunca vira, e por suposto animeime. Resulta agradable de ver, pero xa me aburre un pouco ver a Audrey Hepburn algo encasillada no papel de muller, ou ben alocada por si mesma, ou ben que se aloca temporalmente por algunha pena que lle aflixe. Esta fantástica actriz é moi resultona nese rexistro pero xa teño algo de ganas de vela facendo outro tipo de persoas.
Foi dirixida en 1953 por William Wyler. As estrelas totais da película son Audrey Hepburn e Gregory Peck. Entre os secundarios destaca Eddie Albert, actor cuxa cara me soa moito, pero non consigo lembrar onde puiden velo antes. Co título en español sucede de novo unha curiosa anécdota. A tradución textual do título orixinal é a que puxeron en España "Vacacións en Roma". Pero en Hispanoamérica foron máis creativos e inventaron "A princesa que quería vivir", moito menos fiel pero moito máis descritivo.
Supoño que xa sabedes de que vai. A princesa Anna é a herdeira dun pequeno país europeo, que obviamente non se identifica en ningún momento da película, é imaxinario. Está de xira por Europa co protocolo de actos habituais deses cargos, e recala en Roma. Alí, a princesa é presa da súa frustrada vida por estar sempre metida nese tipo de dinámicas e de non poder disfrutar da vida, como fai o resto da xente.
Así que unha noite fuxe da súa residencia oficial. Queda durmida na rúa polo efecto retardado dun calmante que lle suministraron. Ten a fortuna de cruzarse cun mal pagado xornalista estadounidense, Joe Bradley, que non vendo opción mellor, a leva a durmir á súa humilde habitación. Este debería estar seguíndoa na súa traxectoria por Roma, pero como non é moi profesional tampouco, non descubre ata o día seguinte quen é a persoa que meteu na súa habitación.
Aposta co seu xefe unha cantidade a que consegue unha entrevista en exclusiva coa princesa, con fotos sacadas por un paparazzi amigo seu. Pero ao final vaise encariñando con ela, namoran, e xa desiste de gañar cartos coa entrevista. A excursión para coñecer a liberdade dura unhas 24 horas nada máis, pásao moi ben nelas, indo a un baile nun barco sobre o río Tíber, fan carreiras en moto, son detidos polas mesmas, etc... Ao final, por iniciativa propia, a princesa volve ao palacio e prosegue a súa vida protocolaria.
Saúdos.
