mércores, 28 de abril de 2021

Hércules

En Semana Santa estiven lendo un libro sobre mitoloxía grega, sempre un tema interesante. E o outro día botaban en SyFy unha película sobre "Hércules", e pareceume boa idea vela. O que xa non me gustaba tanto era que o actor principal era Dwayne "The Rock" Johnson, e iso dábame bastante medo, pero había que arriscar.

Esta versión foi dirixida por un tal Brett Ratner en 2014 (casualmente ese mesmo ano houbo outra película sobre o mesmo tema, sonche pouco creativos en Hollywood). O papel de Hércules faino o devandito Dwayne Johnson. E vaia, teño que recoñecer que ten moita máis expresividade facial da que eu esperaba. O resto do corpo dá lugar a unha bestia, pero ten moitas máis cualidades actorais das que lle supoñía. Xa o escoitara algunha vez, pero non quería crelo, ata que o comprobei. E está bastante ben secundado por outros actores como John Hurt ou Joseph Fiennes.

Nada, non hai moito que contar. Despois dos famosos 12 traballos e de que morrera a súa familia en estrañas circunstancias, o cal o apena moito, Hércules forma unha banda de mercernarios cos seus colegas. E son contratados polo rei de Tracia teoricamente para defendelos duns centauros que os queren atacar. Pero realmente ese rei é un criminal, e unha vez que o seu exército está adestrado, convértese nun tirano que quere acabar con todos os demais pobos, e comezan a loitar contra el.

Obviamente, os efectos dixitais son unha chulada e se ven escenas moi visuais. Pero tamén é certo que moitos deses efectos se utilizan para batallas, así que me interesan menos. Pero a recreación das antigas cidades gregas é moi espectacular, e iso sempre se agradece, claro.

Saúdos.



Dous homes e un destino

Supoño que xa todos vimos e disfrutamos desta película. Eu tamén, pero botábana no ciclo de Paul Newman do cine clásico da 2, e non puiden evitalo. A semana pasada botaran a outra película na que estas dúas super-estrelas actuaron xuntas, "O golpe" (pero na televisión botárona na orde contraria á rodaxe). Tamén teño que recoñecer que esta vez me decepcionou lixeiramente, e derrubouse o mito que a gardaba na miña memoria.

A película é de 1969 (catro anos antes que "O golpe"), e foi dirixida tamén por George Roy Hill, que casualmente destacou por esas dúas películas. O protagonismo é para quen todos sabemos, pero deixáronlle tamén un pouquiño a Katharine Ross, que fai de moza de Sundance (ou dos dous, non está moi claro, a verdade). Por certo, só en España se traduciu o título. No resto do planeta deixouse o orixinal, que fai referencia ao nome dos dous personaxes reais nos que se inspira: Butch Cassidy e Sundance Kid.

A historia é bastante simple. Estamos en Wyoming en torno a 1900. Butch e Sundance lideran unha banda de pistoleiros que atracan bancos pero non matan a ninguén. Butch é o planificador e Sundance quen máis actúa para perpetrar os roubos. Pero nun determinado momento, cansan moito a alguén que está sufrindo os seus roubos con frecuencia, e esa xente contrata a un grupo de persoas que os van perseguir durante miles de kilómetros. Curiosamente ese grupo de persoas vense só de lonxe cabalgando, pero nunca se ven planos cercanos, un detalle audiovisual moi interesante. Os pistoleiros comezan a elucubrar quen poden ser os perseguidores, que queren vingarse de traballos anteriores seus, e semella que acertan. Conseguen fuxir a Bolivia, porque Butch opinaba que alí había moita riqueza. Pero alí son sorprendidos nunha emboscada e morren.

Os personaxes reais tiveron unha vida parecida, pero diferente. Polo visto, os tres (a moza tamén) viviron uns anos en Arxentina tranquilamente, pero alí os descubriron, escaparon a través de Chile, e dalí a Bolivia, onde os mataron, como na película. Polo visto, levan tempo buscando as súas tumbas, pero nunca as atoparon.

Decepcionoume un pouco, porque non lembraba que pasaban media película simplemente fuxindo duns perseguidores aos que cabrearan e que apenas se veían. Pero se cadra tampouco é un detalle tan importante.

Saúdos.



Día da Música no Teatro Colón

O outro día celebrábase un concerto no Teatro Colón que, polo visto, tiña por motivación o Día da Música, que debe ser a mediados ou finais ...