martes, 4 de xullo de 2023

Patton

Como xa dixen aquí algunha vez, o cine bélico non me agrada demasiado, o militarismo e todo iso non é da miña corda. Onte botaban de novo "Patton" no espazo de cine clásico da 2, e decidín darlle unha oportunidade. Creo que xa a botaron hai pouco, en período lectivo, e como é unha película longa, pasei de vela naquel momento, pero agora, nas vacacións estivais, xa se poden facer estes excesos. Non está mal, pero unha vez vista, xa non necesito vela máis.

"Patton" foi dirixida por Franklin Schaffner (o mesmo de "O planeta dos simios", da que falamos aquí hai pouco) en 1970. O protagonismo máis que principal obviamente é para o actor George C. Scott, e o outro que máis sae é Karl Malden, facendo do xeneral Omar Bradley, que se non me equivoco, foi tamén asesor dos guionistas, e escribiu unha obras nas que se basaron os guionistas para escribir a historia. O resto do elenco é moi extenso (e totalmente masculino, moi habitual nas películas bélicas) e, por destacar a alguén, poderíamos falar de Karl Michael Vogler facendo de Rommel, e de Michael Bates facendo de Montgomery.

Se a película é minimamente fiel á personalidade de Patton (porque diso trata a película, basicamente), hai que recoñecer que era un tipo ben peculiar, aparte de severo e salvaxe. Era un gran coñecedor da historia bélica antiga, e sabía todas as batallas dos gregos, romanos e cartaxineses. Ademais, cría na reencarnación e estaba convencido de ter sido un alto xeral cartaxinés e tamén outro de Napoleón.

Chega ao norte de África no ano 43 despois dunha operación catastrófica e comeza a remontada disciplinando ao exército estadounidense que andaba por alí, vencendo nunha batalla ao exército de Rommel (aínda que despois descubren que Rommel estaba en Berlín recuperándose dunha doenza).

Despois pasa a Sicilia, onde máis ou menos o poñen de gardián do británico Montgomery, cousa que non lle fai ningunha graza, así que sáese das ordes que recibira, vai tomando outras poboacións e chega a Messina, o punto estratéxico unhas horas antes que o inglés.

Polo seu rudo caracter e indisciplina é apartado, e o teñen en Inglaterra e nalgúns lugares de Francia facendo tempo, pero finalmente a súa incursión por Francia e chegando a Alemaña resulta crucial para ganar a guerra en Europa. Ao final atópase cos aliados rusos, que tampouco lle caen nada ben.

En definitiva, todo un personaxe e, como non podía ser menos no mundo do viril militarismo, é glosado nesta película, que fará felices a todos os amantes destas temáticas, entre os que non me atopo.

Saúdos.



Día da Música no Teatro Colón

O outro día celebrábase un concerto no Teatro Colón que, polo visto, tiña por motivación o Día da Música, que debe ser a mediados ou finais ...