Vive como queiras

Oíra falar algunha vez desta película, outra das de Frank Capra do entorno dos anos 40, e que presentaba uns Estados Unidos moi optimistas e esperanzados nun momento no que o país o estaba pasando moi mal. A máis coñecida de todas é "Que fermoso é vivir", pero esta tamén sae moito nesas conversas. E por fin puiden vela.

Foi dirixida por Frank Capra en 1938. O elenco está encabezado por Jean Arthur e James Stewart, e entre os secundarios destacan Lionel Barrymore, Edward Arnold, Mischa Auer, Ann Miller, Spring Byington ou 

Donald Meek.

A trama é sinxela. Os Kirby teñen unha grande empresa inmobiliaria e están forraos. Tony, o fillo, é vicepresidente da empresa, pero apenas fai nada, está alí basicamente por ser quen é. Ten unha secretaria chamada Alice da que está namorado, e o sentimento é mutuo.

Gustaríalles casarse, se non fora que as súas familias non poden ser máis diferentes. A familia Kirby é moi snob e clasista, non soportan mesturarse con xente máis modesta ca eles, e case todo o mundo o é. E a familia Sicamore, a de Alice, é do máis disfuncional que pode verse. O título (na súa estraña tradución en España) fai referencia a esta familia. É un auténtico caos, ninguén sabe de que viven, alí cada un fai o que lle dá a gana, e obviamente, o choque entre as dúas familias, cando teñen que coñecerse debido ao compromiso dos fillos, é terrible. Pero ao final acaba mellor do que se esperaba, por unha destas inxenuidades de Capra nos anos 40.

A tradución do título é ben curiosa. O orixinal sería algo así como "Non podes levalo contigo", e refírese a unha charla entre o patriarca dos Sicamore falándolle a Kirby pai (creo que cando están todos no calabozo), dicíndolle que dá igual as riquezas que teña, que cando morra non vai poder levar nada desas riquezas, así que non ten moito sentido acumulalas. En Arxentina e España traducírono como "Vive como queiras", que é algo fiel porque fai referencia á situación máis singular da trama, que se ve en boa parte da metraxe. E no resto de Hispanoamérica preferiron "Tómao ou déixao", que xa me parece aínda máis retorcido.

Saúdos.