Nas últimas semanas seguín vendo clásicos en branco e negro que están dispoñibles en Youtube. Esta vez tocoulle a esta película, que eu xa vira hai moitos anos. O título orixinal foi "M", pero en Hispanoamérica foron tamén moi creativos e optaron por "M, o maldito" ou "O vampiro negro" (a película é en branco e negro e ten un expresionismo moi escuro, pero o personaxe é claramente branco).
Foi dirixida en 1931 por Fritz Lang (a súa primeira pelicula sonora) e no elenco destacaban Peter Lorre (que despois tamén triunfou en Hollywood), Otto Wernicke e Gustaf Gründgens.
A historia ten unha trama bastante curiosa. Na cidade de Dusseldorf, nos últimos meses, morreron unhas cantas nenas que foron raptadas por un pedófilo. Hai un claro clima de terror na mesma e prodúcese outra morte dese tipo. A última vez que se ve con vida á nena, un señor mércalle un globo a un vendedor cego, e mentres o fai, canta unha melodía moi doada de recoñecer (de Edvard Grieg). Se digo isto, será por algo.
A policía monta un tremendo dispositivo para intentar apresar ao asasino, con redadas nos locais habituais. Ou sexa, o de sempre, pero esta vez moito máis. Os criminais da cidade están moi preocupados porque as súas actividades habituais non poden desenvolverse debido ao estado de crispación da cidade. Póñense a pensar e deciden mobilizar ao numerosísimo grupo de mendigos para vixiar toda a cidade.
O asasino volve pasar por diante do vendedor cego silbando a melodía, e iso fai que o cego o recoñeza. Avisa a un dos mendigos cercanos, e comezan a seguilo con discreción. Un deles decide tropezar con el a propósito coa man manchada de xiz, e faille a marca dun M nas costas, para que todos poidan localizalo con facilidade.
A persecución segue ata un gran edificio de oficinas onde o asasino se esconde, xusto antes de que os seus moitos traballadores saian da súa xornada laboral. Entón o grupo de delincuentes da cidade, moi ben organizados, entran no edificio e conseguen atopar o asasino. Fanlle un "consello de guerra" no que xa tiñan decidido matalo, pero finalmente aparece a policía, que torturara a un dos delincuentes apresados no edificio, e que revelou onde estaba o asasino recluido, e salva ao asasino para levalo a un xuízo de verdade.
Se non entendín mal, pareceume ler nalgures que a historia estaba inspirada nun caso real que sucedeu en Alemaña pouco tempo antes: o do asasino, o controvertido duelo entre policía e delincuentes por apresalo xa me parece algo máis creativo, pero tampouco podo aseguralo.
Saúdos.
