Había tempo que non lía un libro (en calquera idioma) que me tivera tan entretido. Certo é que é unha homenaxe á "Illa do Tesouro" de Robert Louis Stevenson (obviamente non chega ao seu nivel), unha das miñas novelas preferidas (e sospeito que non son a única persoa que o pensa). Pero está ambientada na cidade de Pontevedra e comarca a mediados do século XIX, e hai piratas e bandoleiros polo medio.
Hai que dicir que esa novela é "Morning Star", de Xosé Miranda, que é o volume 101 da moi comentada aquí colección "Biblioteca Galega 120" que publicou A Voz de Galicia a comezos do século XXI. Esta obra é duns anos antes, de 1998, así que xa cumpriu uns 25 anos de vida, e polo visto xa leva 16 edicións.
O narrador é Lourenzo, un rapaz de 16 anos que vive e traballa nunha algo ruinosa taberna que se atopa un pouco ao norte da cidade de Pontevedra (na Wikipedia di que está en Verducido, non me soa ter lido o nome do lugar en ningún sitio, sospeito que esa entrada foi redactada polo propio Xosé Miranda). Todo vai máis ou menos ben ata que aparece Lázaro Rivadulla, un mal bicho que parece coñecer ao pai de Lourenzo e tamén á nai, á que non lle agrada nada esa visita. Lázaro hospédase alí creando mal ambiente no lugar e provoca unha degradación na saúde da nai, que acaba morrendo un ano despois. Como vedes, o comezo ten bastante parecido coa novela de Stevenson.
Nese intre, o pai de Lourenzo decide comezar a colaborar de novo con Lázaro nas súas correrías (diso se coñecían no pasado), e os outros membros da banda pasan pola taberna para ir planificando novos asaltos. E incluso o rapaz comeza a meterse xa tamén nos líos, cunha participación moi pequena pero esencial.
Despois descúbrese que esta banda de maleantes ten outra banda rival, liderada polo portugués Tomás das Congostras, e que se levan moi mal. Iso é así porque as dúas bandas traballaron para o mítico pirata pontevedrés Benito Soto no seu barco "Burla negra", que escondeu o seu último botín nalgún lugar da comarca, e todos están intentando atopalo. Incluso Lourenzo fillo descobre que varios dos maleantes forman parte das dúas bandas en secreto, para intentar aproveitarse dese feito.
Despois de todo isto, a banda de Lázaro fai un gran asalto a un cura en Beluso (Bueu), do que saben que ten moitos cartos, e a cousa sae regular, porque o cura e os seus criados disparaban moi ben, aínda que conseguen levarse o botín. Pero Lourenzo fillo rescata á sobriña do cura, á que xa coñecía de antes, e da que estaba namorado, e iso provoca que a banda comece a perseguilo, especialmente eses dous integrantes que saben que descubriu o seu dobre xogo.
Conseguen escapar e leva á súa amada a Lugo, de onde era orixinaria, acompañados por varios da banda de Tomás das Congostras, que semellan algo máis fiables e nobles, pero non demasiado. Consegue atopar o plano que explica onde está o tesouro e axuda a Tomás a subir o cofre. Dese xeito xa queda máis unido a esa banda. Pero a outra banda aprésao, e obrígalle a dicir onde agocharon de novo o tesouro, que xa está na cidade de Pontevedra, máis ou menos ben custodiado.
Finalmente el e case todos os demais son apresados pola Guardia Civil, e el está no cárcere, ata que o seu avó (o pai do seu pai), persoa importante da Coruña, intercede para que o saquen da prisión e case coa súa namorada, como finalmente fai. Por certo, todo isto coincide co levantamento contra Narváez que remata co fusilamento dos Mártires de Carral, en 1846.
O título fai referencia a que ese era o nome do barco que atracou Benito Soto e a súa banda, e de onde saíu o tesouro tan buscado. E tamén fai referencia a Venus, o luceiro da mañá, a estrela que Lourenzo e Helena, a súa amada, miran para lembrar ao outro.
Saúdos.
