Outra colección de libros, aínda que incompleta, que fun mercando co xornal A Voz de Galicia, hai xa case 20 anos, é como unha extensión de esa que tanto menciono de 120 títulos da literatura galega. Pero neste caso trata de autores galegos que escribiron en castelán. Aí hai títulos de autores galegos que tamén escribiron en castelán, como Rafael Dieste ou Álvaro Cunqueiro, pero tamén hai autores galegos que só escribiron en castelán, como Camilo José Cela ou Alejandro Pérez Lugín, que é este caso. Desa colección merquei uns 15 títulos, a edición é moi similar á outra, aínda que o cor da portada é un pouco diferente (azulón neste caso, azul marino ou gris escuro era a outra).
"A Casa da Troia" é unha novela que tiña algunha gana de ler (pero tampouco moita, non nos enganemos). Oíra falar moito dela, teño estado diante do Museo da Casa da Troia en Santiago de Compostela e tiña intención de visitalo nun futuro próximo (pero se se presenta a oportunidade, sen máis obsesión).
En canto ao autor, do que só lin esta obra e non creo que lea máis (porque o resto de temáticas non me interesan), comprobei que mete moitas expresións galegas no seu texto e redacta dunha forma claramente influenciada pola forma de falar de aquí. Aquí pode resultar case pavero ou satírico, non me estrañaría que noutros lugares do estado o consideren algo "pailán". A outra obra famosa deste tipo é "Currito de la Cruz", polo visto de temática taurina, que tamén menciona levemente na "Casa da Troia". Ou sexa, que xa matei a curiosidade por ler esta obra, se cadra intentarei ver algunha das versións cinematográficas (como a que poño no vídeo de Youtube abaixo), pero para min xa queda pechado o expediente Pérez Lugín.
Eu pensaba que a obra trataba principalmente das falcatruadas dos estudantes universitarios en Santiago de Compostela. Pero ese é máis ou menos o pano de fondo, porque basicamente é unha noveliña romántica que xunta a un vivelavida madrileño desterrado a Compostela polo seu rico pai para que remate a carreira de Dereito dunha vez e esqueza as xoldas matritenses, cunha fermosa e discreta rapaza de provincias que non tiña nin a máis mínima intención de liarse cun estudiante, e moito menos foráneo.
O estudiante madrileño que chega a Compostela é Gerardo Roquer, que denosta a cidade ata que, pasado o tempo, comeza a verlle as súas vantaxes, e a muller é Carmiña Castro Retén, unha señorita da cidade, filla dun vello carlista ao que adora, e que morre a media novela, cando a parelliña xa semella moi encarrilada. A Casa da Troia é unha pousada de estudantes (supoño que imaxinaria) na que se estuda pouco e se troulea moito, na que vive Gerardo. Alí traba amistade cos outros estudantes, moi diferentes entre sí pero moi solidarios entre eles.
Gerardo cursa en Compostela os dous últimos anos da carreira de Dereito. No primeiro deses cursos coñece e atópase a Carmiña en varias ocasións, e vaise prendando dela (suponse que ela del tamén, pero a trama céntrase nel, supoño que por ser un "alter ego" do propio autor). No verán ela vaise co seu pai a unha casa que teñen cerca de Sada. Gerardo non sabe exactamente onde está o lugar, nin o coñece en absoluto, pero fai un intento por achegarse, localiza a casa e alí frutifica o amor entre eles. Pouco despois morre de súpeto o pai de Carmiña, xa maior.
Nese intre chegan uns familiares deles para "administrar" a casa, e entre eles vén unha muller, Jacinta, cuxo fillo Octavio é o outro pretendente máis destacado e coñecido de Carmiña. E comezan a conspirar para separar a Gerardo e Carmiña, e así darlle a oportunidade a Octavio para seducila. Están a piques de conseguilo pero Carmiña reacciona a tempo, consegue facer unha visita relampo a Compostela, e grazas ao seu confesor, métese nun convento, no que consegue fuxir das garras dos seus "secuestradores". Cando Gerardo descubre que está alí, axiña a convence para saír e casarse, como así sucede.
Polo visto, Lugín escribiu esta obra na súa casa de Sada en 1915. Se cadra iso lle inspirou para ubicar unha parte esencial da novela nese mesmo lugar, aínda que son poucos capítulos os que transcorren alí. El mesmo estudou na universidade de Santiago de Compostela na década de 1880, e suponse que a historia é unha mestura das súas lembranzas da época e unha certa ficción literaria. Ademais, el tamén naceu en Madrid e chegou a Compostela para estudar na Universidade, así que seguramente o personaxe de Gerardo ten bastante del mesmo.
Pois o dito, a curiosidade xa está satisfeita. Pasouse ben pero tampouco tiña expectativas moi altas. Acabo de atopar unha web de fanáticos da obra falando sobre ela, e recoñecen que a novela non é boa e que non ten moita calidade literaria, pero debe espertarlles moita nostalxia, digo eu.
Saúdos.
