Dune 2021

Como creo que sabedes, non son moi habituais as miñas visitas ao cine comercial, pero esta vez había xustificación. Estreábase a nova versión cinematográfica de "Dune" e había que botarlle unha visual. A novela orixinal de Frank Herbert é de 1965, e a anterior versión en cine, dirixida polo controvertido David Lynch, é de 1984. Polo que parece, a historia deu lugar a unha saga de novelas, e esta película é a primeira de dúas que se van rodar. Descoñezo cantas desas novelas van verter a imaxes, pero teño claro que esta trama cada vez me interesa máís, así que espero chegar axiña á fonte orixinal literaria. A outra versión cinematográfica creo que nunca a vin enteira, pero esta lembroume moi claramente algunhas daquelas esceas.

Foi estreada neste ano 2021, dirixida polo canadiano Denis Villeneuve, e no reparto destacan Timothée Chalamet, Rebecca Ferguson, Dave Bautista, Stellan Skarsgård, Charlotte Rampling, Oscar Isaac, Zendaya, Javier Bardem, Josh Brolin, Jason Momoa e David Dastmalchian. Obviamente, só algúns destes teñen papeis moi destacados.

Creo que agora xa comprendín ben de que vai esta historia. Basicamente, hai un planeta chamado Arrakis, que é o único no que se atopa unha sustancia viscosa chamada a "especia", que é esencial para a navegación das naves polo espazo sideral. De aí a importancia crucial dese planeta. O emperador da galaxia outórgalle a concesión a unha etnia ou familia cada certo tempo, pero nunca están claras as súas intencións. Teoricamente, que unha familia reciba esa concesión é unha bendición, porque será moi rica durante algún ou bastante tempo, pero no caso que nos ocupa non está tan claro.

Os Harkonnen son unha etnia bastante salvaxe que levan 80 anos coa concesión de Arrakis, dirixidos polo barón Vladimir, que resulta moi tétrico e temible, pero os seus subordinados non o son menos. Os Atreides son unha familia dirixida polo conde Leto, aparentemente son os bos e nobres da película, e o seu fillo Paul semella o futuro líder da humanidade. Por algunha razón descoñecida, o emperador decreta que a concesión de Arrakis debe pasar á familia Atreides. Parece que a transición é tranquila e ordeada, pero hai algo que non cheira ben, e nalgún momento hai un ataque conxunto dos Harkonnen e parte do exército de élite imperial aos Atreides, cando están en Arrakis.

Paul e a súa nai conseguen fuxir e escóndense no deserto de Arrakis, onde viven os Fremen, unha escura etnia que é a única que consegue sobrevivir alí. Teñen os ollos azuis polo seu contacto coa especia. E outra das cousas máis alucinantes dese desertos son os xigantescos vermes que o transitan, que se achegan cando escoitan pasos ou ruídos acompasados e rítmicos, polo que hai ser moi coidadoso ao moverse por alí.

Como hai segunda parte, continuará....

Saúdos.

Horizontes de grandeza

Unha vez máis, no espazo de cine clásico da 2, os luns pola noite, botaron unha gran película. Neste caso foi "Horizontes de grandeza", que nesta ocasión si suscitou consenso no espazo hispanofalante, e todos os países a titularon igual, aínda que o título orixinal sería "Gran país".

A película foi dirixida en 1958 por William Wyler, e o elenco é moi numeroso e de calidade, encabezado pola estrela da película, que é Gregory Peck. Pero xusto por detrás del, está xente como Burl Ives, Charlton Heston, Jean Simmons, Carroll Baker, Charles Bickford, Chuck Connors e Alfonso Bedoya. A ver se nos parágrafos seguintes consigo explicar de onde vén un reparto tan coral.

Ao meu entender, a película ten dous eixos temáticos principais. Por unha banda, a rivalidade entre dúas familias. Os Terrill, terratenentes e bastante ricos, e os Hannassey, máis ben pobres, que viven nun escondido canón entre as montañas, que teñen uns costumes algo disipados e que se reproducen de forma máis numerosa que os ricos. Seguramente xa poderíamos ver aquí un conflito social como o que vemos en Europa e noutras zonas do primeiro mundo entre autóctonos e inmigrantes. E por outra banda, o protagonista principal da historia, James McKay, chega do Leste a este "gran país" que é o Oeste estadounidense, cuns costumes, educación e incluso indumentaria, que chocan totalmente coas instauradas no deserto. E xa podedes supoñer o novo conflito que tamén xurde por ese lado.

E xa non digamos se sabemos que chega para casar coa filla única da familia Terrill, que o coñeceu no Leste, nunha época na que estivo alí, e todo o mundo espera que se converta nun membro máis da familia e, polo tanto, que se convirta nun inimigo acérrimo dos Hannassey. El, que é un capitán de barco xa retirado, non ten maior intención de facer iso, e aínda que os Hannassey non lle caen demasiado ben, tampouco ten nada en contra deles.

A historia ten que ver con iso, non quero destripala demasiado. Pero hai outras subtramas. O capataz dos Terrill (Charlton Heston) tamén está namorado da filla do seu patrón. Un dos fillos dos Hannassey está namorado dunha profesora que é moi amiga dos Terrill. Ademais, esta profesora é a propietaria dun rancho que congrega todas ou a maior parte das augas da comarca. As dúas familias queren mercarlle ese rancho, pero ela négase. Ao final, McKay acaba mercándolle ese rancho, coa idea de non venderllo a ninguén e que as dúas familias poidan dar de beber ao seu gando en paz.

Teño que recoñecer que a historia é ben complexa pero ben tramada. Polo visto, está baseada nunha novela de Donald Hamilton. Semella que os tres guionistas fixeron un moi bo traballo.

Saúdos.