domingo, 19 de marzo de 2023

Esfera

Hai unhas semanas botaban nunha das cadeas da TDT unha película que probablemente xa vin no seu momento, pero que me interesaba ver de novo. É do xénero de ciencia-ficción, que xa sabedes que me gusta bastante, así que probei de novo.

"Esfera" foi dirixida en 1998 por Barry Levinson baseada nunha novela de Michael Crichton, que naquela época era un escritor moi exitoso. Os papeis principais foron para Dustin Hoffman, Sharon Stone, Peter Coyote e Samuel L. Jackson.

Un equipo multidisciplinar de científicos formado por un psicólogo, unha bióloga mariña, un matemático e unha astrofísica é convocado pola Mariña dos Estados Unidos para mergullarse no medio do océano e investigar que sucede con algo que apareceu no fondo mariño. Ese estraño equipo foi mencionado polo psicólogo nun informe que unha vez lle pediu a administración estadounidense por se se poñían en contacto cunha civilización extraterrestre, pero el elaborou o informe sen moito criterio pensando que nunca o ía ler ninguén e que sería unha forma doado e rápida de conseguir uns poucos cartos.

Pero o caso é que no fondo do mar hai algo así como unha nave espacial dunhas dimensións colosais, que pola capa de coral que ten sobre ela semella levar alí uns 300 anos, cousa que obviamente non ten sentido. Así que todos pensan que será extraterrestre. Pero ao entrar nela comezan a ver rótulos en perfecto inglés, e aínda funcionan pantallas que lles dan a idea de que o último que fixo a nave foi entrar nun burato negro (ou algo así), e semella que iso puido suceder a mediados do século XXI ou XXII. Así que a cousa cambia bastante.

Pero na bodega está o máis impactante, unha esfera dourada duns 10 metros de diámetro, que flota no aire e cun contorno móbil pero que non semella ter portas, que ademais reflexa toda a luz circundante pero non ás persoas que están diante dela. Intentan entrar pero obviamente non saben como facelo. E a partir deste punto comezan a pasar cousas raras.

Un determinado día, o matemático vai só á nave espacial (porque eles están aloxados noutra instalación cercana) e aparece insconsciente a carón da esfera. Tráeno de novo para o seu aloxamento e tarda en recuperarse. Non lembra que facía alí e tampouco lembra se foi capaz de entrar na esfera.

A partir dese momento, un "ente" que debe ter relación coa esfera comeza a comunicarse con eles a través dos ordenadores da nave na que se atopan eles. As súas mensaxes son moi crípticas e incomprensibles, pero parecen sabelo todo sobre o grupo que está alí. Varios dos integrantes da Mariña morren en estraños accidentes que teñen que ver con animais mariños, como medusas e calamares xigantes, que aparecen pola zona.

Máis membros da expedición sufren accidentes ou estraños fenómenos. O astrofísico e o representante da Mariña morren en estrañas circunstancias. Despois de todo isto, só quedan o psicólogo, a bióloga mariña e o matemático. Todos teñen a sensación de ter entrado na esfera, pero non o lembran. Pero a principal conclusión que sacan é que todos os que entran na esfera son capaces de convertir en reais os seus peores soños e pesadelos. Eses accidentes mencionados foron provocados por criaturas que saían da súa mente pero que se convertían en reais.

Cando conseguen saír ao exterior, chegan a un pacto de silencio para non revelar o que aprenderon da esfera, pero ao mesmo tempo, a esfera sae do océano e fuxe voando polo ceo.

Película que se deixa ver, pero penso que bastante tramposa. Polo que parece, hai algunhas diferenzas notables coa novela, e incluso podería haber varias versións da película con diferentes finais.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...