mércores, 18 de novembro de 2020

Gravity

Hai unhas semanas botaron na televisión (non lembro en que cadea) unha película de ciencia ficción de certa fama que hai uns anos levou un lote de Oscars: "Gravity". Dirixida polo mexicano Alfonso Cuarón, chamoume a atención que unha película desta temática fora protagonizada por dous sex-symbols como Sandra Bullock e George Clooney, resulta cando menos curioso (aínda que Clooney xa ten pisado este xénero).

Tiña boas referencias dela e incluso algunha das persoas que me falou dela fíxoo moi ben, dicindo que era moi bonita e emocionante. Por outra banda, acabo de atopar webs que mencionan que, dende o punto de vista científico, é bastante pouco realista, e iso sempre hai que telo en conta.

Hai que recoñecer que, estando ben a trama, e sen saber moito do tema, resulta bastante incrible o que pasa. Dous astronautas, un piloto experimentado e outra científica que debuta, están facendo reparacións no telescopio Hubble. E parece que os rusos deciden, xusto nese momento, destruir algúns dos seus satélites antigos, pero a cousa váiselle das mans, e provocan un desastre en masa que pon en órbita un mogollón de lixo sideral. E, obviamente, golpea e destrúe ao transbordador no que subiron estes dous astronautas, polo que comezan a vagar polo espazo.

E a partir de aí aparece o máis incrible. Cos propulsores dos seus traxes, comezan a plantexarse excursións como "agora imos á Estación Espacial Internacional", a ver se podemos entrar alí, nos subimos a un dos seus módulos, e voltamos á terra. Pero cando chegan alí, máis ou menos o mesmo. E despois van á Soyuz rusa, onde hai un incendio, e volta a empezar. Cando chegan aí, xa só queda a científica, o piloto saíu despedido e vai morrer vagando polo espazo. Da nave rusa tamén hai que marchar, e chega, vagando polo espazo, á nave chinesa, onde, aí si, consegue facer despegar a cápsula e volta ela soa á Terra.

Buf, a idea resulta tan incrible que xa acaba perdendo algo de interese ao final. Xa se supón que queren que a historia acabe ben, e xa non saben que inventar, por máis impredecible que sexa.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...