domingo, 22 de novembro de 2020

A fiestra indiscreta

Seguindo con ese espazo de cine clásico na 2, levan varias semanas botando películas dirixidas por Alfred Hitchcock, protagonizadas por James Stewart, Grace Kelly, ou os dous ao mesmo tempo. Como foi o caso de "A fiestra indiscreta", de 1954, na que os dous papeis estelares son para eles. Por certo, o título orixinal foi "Rear window" (fiestra traseira, si dá a un patio interior, pero non semella ter outras fiestras ese apartamento); creo que calquera dos dous títulos podería considerarse aceptable. Un par de detalles máis do elenco: o asasino que se acaba descubrindo foi protagonizado por Raymond Burr (actor que despois se fixo famoso na serie "Perry Mason", da que oín falar moito pero non vin ningún capítulo), e Grace Kelly estaba aquí seguramente nun dos seus momentos de máis esplendor en todos os aspectos, tristemente un par de anos máis tarde decidiu deixar o cine para pasar a formar parte da familia real monegasca, xa hai que estar ben trastornada.

Pois nada, supoño que a veríades algunha vez, eu tamén, pero había moito tempo, e tiña ganas de refrescala. Un fotógrafo que ten unha perna rota e ten que gardar reposo no seu apartamento, dedícase a espiar a todos os veciños que dan ao patio interior da súa mazá. Hainos moi variados: un músico, unha bailarina, unha muller solteira e solitaria que intenta atopar un home para a súa vida, un matrimonio dun vendedor e a súa muller enferma, e algunhas outras persoas máis.

De súpeto, un día, de tanto espialos, comeza a notar algo raro no que ve a través da fiestra no apartamento do vendedor e a súa muller. Ela xa non está, tiña certos problemas de mobilidade, e non se explica como puido saír e irse, e semella que o marido non está demasiado afectado. Ademais ten unha actitude algo estraña. En noites de treboada, sae varias veces coa súa maleta de vendedor comercial. E tamén se lle ve limpando o apartamento con máis rigor do habitual.

O fotógrafo comeza a contarlle todo isto á súa moza e a un amigo seu que é policía. Eles son, en principio, bastante escépticos, pero aos poucos, vanse convencendo de que, se cadra, algo hai de verdade. E incluso a súa moza, sen o seu permiso nin consello, accede ao apartamento do vendedor cando está fóra, entón el volve, aparece tamén a policía, que fora avisada polo fotógrafo, e dese xeito o vendedor descubre quen está tramando toda a historia. Un pouco despois, o vendedor visita ao fotógrafo coa intención de matalo tamén a el, pero a policía chega a tempo, e conseguen apresalo, coa única consecuencia de que o fotógrafo rompe as dúas pernas, o que seguramente significará máis paranoias no vecindario, por culpa deste fotógrafo desocupado.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...