sábado, 30 de setembro de 2023

Quico Comesaña e o seu grupo presentan "Mae"

Este concerto ía ser en xuño pero foi cancelado no mesmo día da celebración por causas que non lembro agora mesmo, e finalmente si se puido celebrar en setembro. Foi moi fermoso e as non moitas persoas que asistimos (non creo que chegara a 100 persoas) saímos moi satisfeitas. E sospeito que unha porcentaxe elevada mercaron o disco, como fixen eu. Por certo, está editado en formato CD, é posible que o saquen en vinilo, pero de momento, non está previsto en formato dixital.

O disco está composto por catro "suites", tituladas "Clorofilia", "Marea", "Animal sapiens" e "Terránea", que fan referencia aos principais elementos que forman a Mae (Nai) Natureza. Son todas instrumentais e cada dura en torno aos 10 minutos. Lembra un pouco ao rock sinfónico dos anos 70, pero con máis tintes folk, obviamente.

O grupo que gravou o disco non coincide exactamente co que o defende en directo, pero parécese bastante. Quico Comesaña, que é un mestre do bouzouki e da arpa, neste caso toca a guitarra acústica, da que tamén parece moi virtuoso, aínda que levaba case unha década fóra da música debido a unha estraña doenza reumatoide, que lle obrigou aprender a tocar de novo, pero semella totalmente recuperado.

Acompáñano Carmen Gallego no violín e a nyckelharpa (un instrumento de orixe sueca que en español se chama viola de teclas, é unha mestura entre violín e zanfona), Marcos Padrón no acordeón, Leandro Deltell na percusión (hai 25 anos ou máis era o batería do grupo de Xosé Manuel Budiño) e Paula Oanes (unha das catro integrantes de Lulavai) á arpa.

Nada, que é unha delicia. Completou o concerto tocando algunhas pezas de Berrogüetto (eu pensei que ía tocar as que el compuxo para o grupo, pero non sei se tocaría algunhas outras tamén) e algunhas outras pezas de música folk galega que agora son clásicos do xénero.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...