domingo, 4 de xullo de 2021

Todo sobre Eva

Oíra falar moito desta película, e tiña ganas de vela. E unha vez vista, paréceme aínda máis interesante, porque a historia non é moi convencional, e os personaxes e relacións entre eles son moi complexas. Acabo de ler na Wikipedia que a historia, sendo de ficción, está baseada nunha historia real do mesmo cariz, o cal me deixa aínda máis flipado. Hai xente pa tó.

E xa non digamos o baile co título. Eu teño o feo vicio de poñer aquí a tradución ao galego do título que se usou en España, pero neste caso non é moi doada, así que optei por traducir o orixinal en inglés. En España puxeron "Eva al desnudo", que pode ter certa lóxica, porque todo xira en torno á complexa personaxe de Eva. En México tamén a titularon "Falemos de Eva", e o máis incrible é que en Arxentina e México de novo (por que lle puxeron dous títulos??) a titularon "A malvada", que xa non me gusta nada, porque desvela demasiado, e quítalle moita chicha á historia dende o comezo.

A película foi dirixida en 1950 por Joseph Leo Mankiewicz. Falar do elenco é complexo. Teoricamente, as dúas estrelas máximas da película eran Bette Davis e Anne Baxter. Pero resulta que teñen moita importancia na trama tamén os personaxes protagonizados por Gary Merrill, Hugh Marlowe, Celeste Holm e George Sanders. E tamén teñen certa presenza, aínda que menor, Thelma Ritter, Gregory Ratoff e Marilyn Monroe.

A historia é bastante complexa, con personaxes profundos e retorcidos. Eva Harrington (Anne Baxter) é unha gran admiradora dunha actriz de mediana idade chamada Margo Channing (Bette Davis), presume de ter visto todas as súas actuacións todos os días. Diso entérase na porta do teatro Karen Richards (Celeste Holm), amiga da actriz, e vendo que parece unha muller moi humilde e amable, decide introducila no camerino da estrela, para que poida coñecela en persoa, cousa que obviamente marabilla á admiradora. No camerino tamén están Bill Sampson (Gary Merrill), parella da actriz e director da obra, e Lloyd Richards (Hugh Marlowe), marido de Karen e autor da obra que se representa. E por último, tamén no camerino, tamén estar Birdie (Thelma Ritter), sirvienta de Margo, que é a única que sospeita algo raro de Eva ao coñecela, porque os demais fican marabillados coa súa personalidade e o que conta da súa triste vida. Esta é a primeira potente escena, que dura bastante, e na que se presentan moitos dos personaxes principais.

Entón Margo decide contratar a Eva como secretaria e axudante para todo, e fai o seu traballo cunha profesionalidade excepcional, e como segue tendo un carácter moi afable, gáñase o cariño de todo o mundo con facilidade. Pero van pasando cousas e Margo e Eva vanse distanciando algo, porque Margo comeza a sentir algo de celos. E o cisma xurde cando Margo é convocada para un ensaio, chega moi tarde (algo que era habitual nela) e Eva, que xa estaba alí, ofrécese para substituíla, porque ao ver tantas veces a obra xa a sabía de memoria, e todos alucinan co ben que actúa. Como nese ensaio están presentes o director, o autor e o produtor da obra, xa están pensando en facer obras específicamente para Eva, ou que substitúa á propia Margo. Non é detalle menor que ese ensaio teoricamente era para facerlle unha proba á actriz Claudia Casswell (Marilyn Monroe), que supostamente era a amante de Addison DeWitt (George Sanders), un crítico teatral que é odiado por todo o mundo, pero que ten bastante poder.

Nese momento comezan a verse as verdadeiras intencións de Eva, que non son outras que converterse nunha estrela do teatro (e o consegue), pasando por enriba de quen sexa. Está a piques de romper as parellas do dramaturgo e do director, porque supostamente quería casarse con algún deles, pero ao final non o consegue. Ao final o único que a acepta é Addison, e ela tamén acaba aceptando, aínda que os dous saben que esa parella funciona máis polo interese mutuo na profesión que polo amor e cariño. E na última escea, no hotel, despois de recibir un importante premio, Eva atópase cunha sirvienta que tamén a admira moito, así que vemos como a roda segue xirando, e ela pode ser a seguinte vítima.

Saúdos.




Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...