sábado, 18 de setembro de 2021

O Informe Pelícano

Se non lembro mal, nos anos 90 colleu certa fama un novelista ao que lle gustaba moito o mundo do dereito. Chamábase John Grisham e todas as súas novelas vendíanse moi ben, e tiñan entretida e retorcidas tramas en torno ao mundo da política e xustiza estadounidense, sempre tan corruptas. Unha delas foi "O Informe Pelícano". O outro día botaban a película homónima, e deille unha oportunidade.

A película foi dirixida en 1993 por Alan Pakula. Os dous papeis principais son para Julia Roberts e Denzel Washington. Están acompañados por un feixe de bos secundarios como Sam Sheppard, John Heard, John Lithgow, Robert Culp (veterano actor dos 70-80 facendo de presidente dos Estados Unidos), James B. Sikking (soábame a súa cara, saía en "Canción triste de Hill Street"), ou Stanley Tucci facendo o papel dun implacable asasino a soldo que morre sorpresivamente intentando cumprir un dos seus encargos.

Ao final, todo o que hai por debaixo é a corrupción da vida política estadounidense. Hai un rico empresario do petróleo que quere seguir abrindo pozos en reservas naturais do sur do país, que é moi amigo do presidente, e que conspira para asasinar a dous xuíces do Tribunal Supremo que tiñan sensibilidades ecoloxistas (un xa moi vello e o outro homosexual).

Axencias como o FBI e a CIA intentan investigar, pero non teñen nin a máis mínima pista nin idea de quen puido facelo nin por que. Unha xove estudiante de dereito investiga un caso que quedou sobreseído nun xulgado, e que lle transmite unhas raras sensacións, e elabora un traballo, chamado o "Informe Pelícano", que especula sobre quen puido encargar esas mortes.

Pásallo ao seu profesor na universidade (que tamén é a súa parella), de aí chega a un axente do FBI, e de aí ao Despacho Oval e lugares semellantes. E a partir dese momento, comezan a matar a todas as persoas que leron o informe. Obviamente, a estudante colle medo e fuxe. Ponse en contacto cun coñecido xornalista que investiga ese tipo de casos, e entre os dous conseguen desvelalo á opinión pública.

Saúdos.




Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...