mércores, 21 de xullo de 2021

O corsario negro

A min a temática de piratas non me desagrada, seguramente xa o teredes comprobado neste blog nos últimos tempos. Pero nesta ocasión cometín varios erros en cadea que me fixeron ver unha película bastante mediocre, son cousas que pasan.

Vin que botaban nunha cadea unha película titulada "O corsario negro", e tiven varias confusións, aínda que algunha delas xa a aclarei axiña. Eu lembraba uns cómics ou tebeos que lía de pequeno e que me gustaban bastante. Pensaba que eran de "O corsario negro", pero non, eran de "O corsario de ferro". En calquera caso, axiña vin que "O corsario negro" era unha novela de Emilio Salgari, autor italiano de novelas de aventuras do que teño oído falar máis ou menos ben. Aínda así, como ides comprobar, o resto de referencias culturais daban medo, así que tampouco debe estrañar tanto o resultado final.

A película "O corsario negro" que eu vin foi unha coprodución española, italiana e francesa de 1971 na que o máis destacado e coñecido do elenco eran os inefables Terence Hill e Bud Spencer (por non mencionar a parte española, onde estaba Mónica Randall e un tal George Martin que realmente era español). Ao ver esa parella podedes pensar o tipo de película que era, pero ao mellor tampouco acertades tanto. Hai 2 ou 3 esceas de peleas típicas deles, pero moito menos do previsible. Pero o máis curioso é que o papel protagonista do Corsario negro é para Terence Hill (o loiro de ollos azuis), mentres que Bud Spencer fai un papel secundario, doutro xefe pirata e non participa en ningunha pelea nin dá ningún mandoble. Algo saímos gañando, menos mal.

Na páxina da Wikipedia que fala sobre a novela de Salgari (porque da película non hai, indicio de algo, digo eu), din que esta é unha seis versións cinematográficas (cinco italiano e unha española, creo) da novela. Pero mirando a sinopse da novela, dá a impresión de que esta película é unha versión moi libre daquela obra, porque basicamente comparten a ambientación do século XVII no Caribe e non moito máis.

Non hai moito que contar. Hai unha serie de 3 ou 4 piratas, con relacións tirantes entre eles tamén, que se alían para enfrontarse a un virrei do Caribe, especialmente cando casualmente capturan á súa fermosa muller e á súa criada. E este virrei quere mandar un importante cargamento de ouro a España nun galeón, e intenta enganalos facéndolles crer que os manda por unha vía, cando realmente os leva el por outro lado. Pero os piratas captan o engano e acaban conseguindo o ouro. Unha historia bastante simple, non dá moito de sí.

Pero a calidade das imaxes e da narración é bastante baixa. A pesar de que a historia non resulta demasido complexa, tampouco resulta moi doado seguila de cando en vez, porque a narración é moi pobre. E xa non digamos a calidade das esceas das batallas navais (das peleas corpo a corpo si, que os técnicos que rodaban con estes dous xa tiñan moita práctica). Na película vense non sei cantos cañonazos dun galeón a outro, e case non se ve como ningún impacta no outro. Os poucos que se ven nótase a kilómetros que son explosións provocadas artificialmente. Nada, moita penuria.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...