Podemos comezar co título, para variar. Creo que o título orixinal era "Goldfinger" a secas. En España e boa parte de Hispanoamérica utilizaron variantes como "James Bond contra Goldfinger" ou "007 contra Goldfinger". E en Arxentina fixeron seguramente a tradución perfecta: "Dedos de ouro". O que pasa é que, despois de ver a película, non teño nin idea que pintaban os "dedos". A película trata de ouro, e o malo da mesma apelídase Goldfinger, pero nada xira en torno a uns dedos, nin os seus nin os ninguén máis, que eu recorde.
Foi a terceira da saga, foi dirixida en 1964 por Guy Hamilton. O director das dúas primeiras fora Terence Young, e parece que non dirixiu esta por desencontros económicos, pero si algunhas posteriores, e Hamilton ao final tamén dirixiu varias máis. A estrela total é Sean Connery, obviamente, e dos demais non me soaba ninguén. Por dicir algún, Gert Frobe, un actor alemán que debía ser famoso nos 60 facía de Goldfinger, pero a min non me soaba de nada.
Como sempre, a trama é moi retorcida. Pero axiña se percibe que a cousa ten que ver co ouro, e que o malo é Goldfinger, un ricachón que xa é moi rico, pero que quere selo máis, como sempre. Para desvelar xa o meollo, diremos que o obxectivo final dos malos é asaltar Fort Knox, o complexo do estado de Kentucky onde se atopa a reserva de ouro dos Estados Unidos. Pero a idea non é levalo, senón facer estallar unha bomba nuclear xusto alí, para que ese ouro quede contaminado e xa non poida significar nada durante décadas. Hai que recoñecer que non está mal pensado.
Aínda que o tema é algo raro, debo recoñecer que esta película xa me pareceu algo mellor que as anteriores de James Bond.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario