martes, 16 de febreiro de 2021

007 contra o Dr. No

Hai tempo, un día vin unha película da saga 007 e gustoume moito. Non teño nin idea de cal puido ser. E dende aquela, sempre que me cruzo cunha delas, fago o esforzo de vela, case sempre con grande gozo. No famoso espazo de cine clásico da 2 que xa comentei tantas veces, que nos últimos tempos pasou da noite dos martes á dos luns, ese cambio de día xusto coincidiu coa proxección das primeiras películas desta saga, que eu non vira nunca. Así que xa podedes imaxinar o ben que o estou pasando.

A primeira da saga foi dirixida en 1962 por Terence Young, que dirixiu 3 das 4 primeiras películas desta saga. Obviamente, o primeiro actor en facer o papel de James Bond foi Sean Connery, que puxo o listón ben alto. Cando comezou neste papel, tiña pouco máis de 30 anos. A chica Bond máis destacada desta película foi Úrsula Andress, e o malvado foi protagonizado por un actor chamado Joseph Wiseman (a min non me soa de nada), e supostamente pretendían facernos crer que era chinés, pero vaia, tampouco se luciron demasiado.

A trama non é moi complexa. Desaparece un axente en Xamaica e mandan alí a Bond para saber que pasou. Resulta que ese axente estaba investigando que estaba facendo nun illote cercano a Xamaica un tal Dr. No, que parece ser de orixe chinesa, aínda que hai moita ignorancia en torno a el. Todos saben que nese illote hai alguén facendo algo chungo, pero non se sabe moi ben que é. Resulta que teñen unha base dende a cal desvían os cohetes espaciais que lanzan os estadounidenses dende Cabo Cañaveral, que non está moi lonxe, en Florida. Obviamente, Bond conseguirá destruír as instalacións.

Pareceume bastante frouxa. Aparecen algúns dos elementos típicos da saga, como M, o xefe de Bond no servizo secreto británico, Q cos seus inventos ultramodernos (que sempre se experimentan na película), Moneypenny sempre flirteando con Bond, que por certo é un machista prepotente de manual. Por certo, Connery tampouco me pareceu que tivera unha boa actuación. Pero unha das cousas que a min máis me atraía da saga é que cada película transcorre en moitos escenarios diferentes do planeta. Xa sei que é unha tontería, pero é o que hai. E nesta primeira película da saga están todo o tempo en Xamaica. Lin nalgún sitio que a gravaron con moi poucos cartos, que tivo moito éxito, e que por iso proseguiu a saga. Si, xa vin as seguintes, e xa apuntan mellores maneiras.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...