Branca Vela

Hai unhas semanas veu o gaiteiro Xosé Manuel Budiño ao Teatro Colón da Coruña para presentar o seu novo disco "Branca vela". Por razóns que non veñen ao caso, recibín repetidos avisos dese concerto, así que decidín darlle unha nova oportunidade, pero non o tiña eu demasiado claro, e non me equivocaba, porque non me gustou nada o seu novo espectáculo. Pero seguramente haberá que concretar un pouco como foi a traxectoria de Xosé Manuel Budiño, dende a miña perspectiva, para entender o comentario anterior. 

Budiño comezou a súa traxectoria "en solitario" (antes estivera nun grupo chamado Fol de Niu) en 1997, no medio do gran "boom" do folk galego, sacando un disco titulado "Paralaia", que era unha marabilla. Tanto debía ser, que en 2017 reeditouno aproveitando o 20 aniversario. Por sorte, o son desa reedición era o orixinal remasterizado ou algo así (despois entenderedes por que digo isto).

Despois dese comezo tan potente, todos tiñamos moitas ansias por saber o que faría despois, pero non me digas por que, os seus seguintes traballos non tiveron demasiada difusión (supoño) porque daquela non cheguei a oílos, e creo que fixen o esforzo de intentalo, e agora tampouco son demasiado doados de atopar.

O caso é que uns anos despois volveu tocar na Coruña, lembro que fun ao concerto cuns colegas, e saín completamente decepcionado. A formación do grupo e, sobre todo, o son, eran completamente diferentes, totalmente volcado na electrónica. Dende aquelo deberon pasar uns 15 anos, tranquilamente, e o que percibín o outro día foi o mesmo. Non sabería concretalo, pero facilmente o 75% do que se escoita está pregravado, e moitos dos sons que supostamente se executan no escenario non se perciben, agás voces e percusións. Creo que non me vai ver noutra. Os discos aínda se escoitan, pero a experiencia de ver a banda en directo a min resúltame moi desagradable.

A xira estaba anunciadísima dende hai meses, pero polo que comentou no concerto, algún dos músicos que agora semella esencial no grupo coñeceuno un mes antes. Prefiro non pensar demasiado en contradicións como esa. A banda actual está formada por el mesmo, Tania Caamaño en voces e percusión, Inés Salvado tamén nas voces e percusións, Fran Boutureira en voces, percusións, acordeón e teclado, e incluso algunha vez unha guitarra que non se escoita en absoluto, e Fran Barcia en voces, percusións, acordeóns e teclados.

Non sei se o captastes, pero todos os integrantes do grupo cantan e tocan a percusión. Budiño tamén canta e sóame que toca algunha percusión. Na ficha técnica do grupo di que tamén toca a guitarra. A verdade é que non lembro verlla tocar, pero se o fixo, non se escoitou. Pois iso, en non poucas ocasións, o único que se escoitaba eran as voces e as  percusións que xeraban os cinco simultaneamente, pero por baixo diso, había un chorro de son enxordecedor que ninguén estaba producindo naquel intre, estaba pregravado. Patético.

Por outra banda, parece que dende hai varios discos, Budiño decidiu sacar a pasear a voz. Non ten mala voz, pero tampouco é nada doutro mundo, na miña opinión. Aproveitando que meteu na banda a varias persoas cunha voz superdotada, se cadra debería deixarlles o seu espazo. Obviamente, si se escoitan os instrumentos que el toca, como gaita ou frautas (menos mal), que niso el si que era superdotado.

Saúdos.