sábado, 27 de xaneiro de 2024

A sombra dunha dúbida

Xa saberedes que Alfred Hitchcock é un dos directores de cine que máis me gustan. Hai xa uns anos pasoume unha anécdota ben curiosa cunha das súas películas, que aínda non vira. Fun ver ao Fórum Metropolitano da Coruña "A sombra dunha dúbida", que tiña unha pintaza xa dende o comezo. Pero como a película estaba en celuloide de 35 milímetros, rompeuse durante a proxeción, cando ían moi poucos minutos. Intentaron recompoñela en varias ocasións, como xa pasara alí mesmo naquela época, e algunha vez o conseguiran. Pero con esa foi imposible, dicían que a película xa estaba moi deteriorada e rompía cada pouco. Só puidemos ver os primeiros 5-10 minutos, e tiña moi boa pinta. Pois hai pouco atopei en Youtube un "remake" para televisión que se fixo 50 anos máis tarde, xa que a orixinal é de 1943. Non é o mesmo, pero a trama é exactamente igual, e para min, iso é o esencial.

Esta versión de "A sombra dunha dúbida" foi dirixida en 1991 por unha tal Karen Arthur (nunca oín falar dela), e no elenco destaca especialmente Mark Harmon, actor estadounidense que apuntaba maneiras naquela época pero que finalmente só acabou facendo series estadounidenses mediocres de axencias de seguridade, tan típico dese país de chalados. O outro papel importante foi para a actriz Margaret Welsh, e nunha brevísima intervención aparece Tippi Hedren. O resto eran totalmente descoñecidos para min.

A trama é sinxela pero moi intrigante. Unha familia que vive nun aburrido lugar está encantadísima porque o tío Charles, por sorpresa, vai vir visitalos durante unha tempada. É adorado por toda a familia, especialmente por Charlie, a filla, que ten ese nome en homenaxe a el. Todo semella idílico ata que comezan a pasar cousas estrañas debido a que el está máis huraño e insociable do que creían. A sobriña Charlie comeza a sospeitar que pasa algo serio cando ve moi estrañas actitudes no seu tío e que intenta ocultar cousas.

E non vou contar máis, porque creo que non é das películas máis famosas de Hitchcock (aínda que esta versión non é del, é bastante fiel á orixinal na historia), e pode gustarvos moito vela sen "spoilers".

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...