Bohemian Rhapsody

Hai uns anos fixeron unha película sobre Queen, ou máis sobre Freddie Mercury (os outros compoñentes da banda parece que tiveron unha vida bastante máis gris), titulada "Bohemian rhapsody", que tivo bastante éxito, incluso parece que conseguiu varios Oscars. Botábana o outro día nunha cadea de televisión e deille unha oportunidade. Está claro que me gusta a música rock, como lle gusta a moita outra xente (vaia, agora xa non está moi claro se pasa iso mesmo entre a xuventude), pero paréceme que todas estas películas son demasiado mitificadoras, e que ensalzan cousas que non son para tanto.

Foi dirixida en 2018 por Bryan Singer e Dexter Fletcher (o primeiro foi despedido cando quedaban poucas semanas de rodaxe). O papel principal foi para Rami Malek, facendo de Freddie Mercury, e o resto dos integrantes do grupo foron Gwilym Lee como Brian May, Ben Hardy como Roger Taylor, e Joseph Mazzello como John Deacon. Outros papeis secundarios foron para Lucy Boynton, Aidan Gillen, Tom Hollander, Allen Leech, e Mike Myers.

Pois nada, vai contando a historia do grupo dende os seus inicios, cando se chamaban "Smile". Freddie Mercury e John Deacon chegan case ao mesmo tempo. A historia céntrase, como xa dicíamos, na vida de Freddie, que semella o de vida máis animada e faranduleira. Resaltan bastante a composición de canción "Bohemian rhapsody", por ser unha canción moi pouco convencional e que costou moito venderlle aos estudios, que non confiaban nunha canción tan longa, e cun estilo e letra tan incomprensible. Pero efectivamente, converteuse na súa canción máis representativa e seguramente nunha das mellores cancións da historia do rock. Debe ser difícil atopar a alguén a quen non lle guste.

Deume a impresión que outro dos focos nos que se centraron foi o Live Aid de 1985. Nesa época Freddie estaba un pouco apartado do grupo, ofrecéranlle un contrato moi xeneroso por sacar un par de discos en solitario, e parece que non estaba moi ben asesorado e non andaba en moi boas compañías. Acordou máis ou menos a tempo e pediu unha reconciliación co resto do grupo, cando viu que a magnitude dese evento ía ser moi grande, e que non participar nel sería considerado un gran fracaso. Pero chegaron a tempo e fixeron un moi bo papel nos 20 minutos que lles tocaron.

Xa non se fala máis dos seus últimos anos, aínda que na película xa se di que contraeu o sida e que supostamente lle queda pouco de vida, pero non se ve nada da súa colaboración con Monserrat Caballé para facer o himno da Olimpíada de Barcelona, á que xa non conseguiu chegar. Pois iso, moita mitomanía ao redor dun grupo e, sobre todo, do seu líder, pero a min paréceme algo oca.

Saúdos.