Seguimos avanzando pola Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, editada por este xornal hai máis de 20 anos, e que está (toda, como é o meu caso, ou parte) en moitas casas do país. É a quenda do volume número 97, do escritor Bieito Iglesias, e titulada "Miss Ourense".
Consta de catro relatos de detectives ou novela negra, titulados "Luanda", "Miss Ourense", "A cruz de prata" e "O que enganas as iguanas". A este autor xa lle teño lido artigos variados hai tempo (creo que era na revista "Tempos novos") e sempre me chamou a atención o seu estraño vocabulario, que resulta algo desconcertante pero que se capta bastante ben polo contexto. Non sei se é un dialecto ourensán, algo da súa absoluta creación, pero dende logo, chama moito a atención.
Os catro relatos son razonablemente breves (unhas 50 páxinas cada un) pero teñen unha boa medida para desenvolver unha trama algo complexa pero avanzando axiña, así que se deixa ler con moito agrado. Os catro están protagonizados polo detective Gumersindo Nespereira. Unha cousa curiosa, que me chama moito a atención, é que o autor naceu a finais dos anos 50, esta obra publicouse a mediados dos 90 (cando o autor tiña case 40 anos), pero están ambientados a finais dos anos 60. O seu coche é un Dauphine, fala de "Perry Mason" e do Papa Pablo VI.
E tamén ten certa relevancia a orde na que veñen os relatos. O que dá título á obra completa está de segundo na lista de catro. O habitual neste tipo de casos é que sexa o primeiro ou o último, pero non un do medio. Outra curiosidade. E dende logo, "Luanda" ten que ser o primeiro de todos. Por que? Porque nese relato, o detective traba relación cunha prostituta que se chama Tina, pero que é coñecida no mundiño nocturno como "Cona eléctrica". E no resto dos relatos xa se lle chama sempre Tina, e o detective está vivindo con ela.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario