Hai xa unhas semanas volveu visitarnos a compañía galega Teatro do Noroeste, que nos ten dado grandes alegrías nos últimos anos con algunha das súas obras. Neste caso presentaban "Último verán en Santa Cristina" no Teatro Rosalía de Castro. A obra e a dirección son de Eduardo Alonso. No elenco están Xavier Estévez, Maxo Barjas, Miguel Pernas, Manuela Varela e Luma Gómez.
Na historia hai unha especie de flash-backs protagonizados polo actor Xavier Estévez, facendo de adulto que lembra a súa infancia, cando tiña 12 anos, que foi cando se produciu un evento importante, e que provocou ese último verán ao que fai referencia o título. En bastantes esceas vese como, en segundos, o actor representa os dous papeis, os de adulto e os de neno.
Naquela época da súa infancia, aínda no franquismo, parece que tiñan casa en Santa Cristina e na súa veciña cidade da Coruña. A súa familia era o seu pai, un militar franquista, e a súa nai, moi cariñosa, pero que lle tiña moito medo aos treboadas, e cando viña unha, sempre quería volver á Coruña. Esta anécdota parece unha chorrada, pero é o que provoca indirectamente o suceso esencial da obra. Franco aínda viña á Coruña nos veráns e tamén ao Pazo de Meirás, en Sada, e iso afectaba ao seu pai, obviamente.
O que se descubre na obra é que a nai aínda mantiña unha relación cun antigo amigo da xuventude que se converteu en guerrilleiro antifranquista. E debido a unha desas treboadas e a un malentendido na entrega das cartas de amor entre o guerrilleiro e a nai, que xa non está na casa, o pai é sabedor da relación e mata ao guerrilleiro. Iso provoca a crise na nai e xa nunca volven á súa casa de Santa Cristina.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario