Unha historia do Bronx

O outro día, case de casualidade, decateime a tempo de que botaban na televisión "Unha historia do Bronx", a primeira película dirixida por Robert De Niro, en 1993. Os principais papeis foron para Robert De Niro, aínda que o seu pasa algo desapercibido, Chazz Palminteri e Lillo Brancato, que non o fai nada mal. Con respecto á tradución do título, non sei moito máis, pero o título que triunfou en español é unha boa tradución do orixinal, pero semella que nalgún lugar (pero non especifican onde), deberon titulala "Unha luz no inferno" (vaia delirio...).

A historia non está mal de todo, pero por se acaso xa aviso que sucede no Bronx, en zonas que están cheas de italianos, non poucos relacionados coa mafia, e tamén algo en zonas de negros, e os choques entre eses dous colectivos, que non parecen levarse moi ben. Dígoo porque xa sabedes que os estadounidenses de procedencias diversas teñen tendencia a crer e propagar que as súas historias son máis cosmopolitas que as demais, cando son tan normais ou vulgares como as doutros lugares, simplemente eles fan máis propaganda por un certo sentimento de superioridade, aparentemente.

Un rapaz que vive no barrio italiano do Bronx, e que é fillo dun honrado e modesto condutor de autobús, idolatra a Sonny, un mafioso italiano do seu mesmo barrio que está sempre merodeando por un bar que hai a carón da casa do rapaz. Un determinado día, sendo visible para moitos dos veciños, ese mafioso mata pistola en man a un rival diante do rapaz, pero el non o delata, e o mafioso agradécelle o xesto.

Uns anos máis tarde, de adolescente, comeza a facer traballos e a ter certa amizade con Sonny, el tenlle moita lei. O rapaz namórase dunha rapaza negra. O mafioso dálle consellos de todo tipo, e realmente hai que recoñecer que resulta ser un tipo bastante máis nobre do que podería parecer inicialmente. Por non desvelar o que pasa ao final, pois iso, basicamente a historia trata da relación entre eles dous, algo diferente ao que podería preverse.

Saúdos.