Se ledes neste blog de cando en vez, xa saberedes que vou avanzando, aos poucos, na lectura sistemática dos 120 volumes da Biblioteca Galega 120, que A Voz de Galicia sacou no ano 2002, cando cumpría 120 anos, dirixida por Tucho Calvo.
Despois dalgún tempo sen ler nada desa colección (por razóns "loxísticas" que non veñen ao caso), encaro o último tramo dos últimos 28 volumes. Pero tranquilidade, que pode levarme fácilmente 2-3 anos, así que ao mellor non remato ata o 2025. A maioría dos volumes son breves (habitual na literatura galega), pero algún groso haberá polo medio, digo eu.
O volume número 93 pasou por min sen pena nin gloria. Foi o poemario "Habitante único" de Manuel Álvarez Torneiro, e creo que non conseguín reter nin unha palabra. Iso non significa que estea mal, nin moitísimo menos, simplemente que eu raramente engancho coa poesía. Acabo de ler unha breve biografía e non semella moi claro que sexa a obra máis relevante deste autor, nin moito menos, de feito case nin se menciona.
Así que rematarei este breve artigo falando algo do autor, que naceu e morreu na Coruña. Morreu hai poucos anos, e cruzábame eu con certa frecuencia con el pola rúa, incluso non descarto que vivira cerca da miña casa. Case sempre ía paseando con Xosé Fernández Ferreiro, outro autor que destacou coa novela "Agosto do 36", que tamén vivía aquí. Oínlle dicir a alguén que eran dous tipos algo crispados, criticando a todo o mundo e á sociedade, pero ao menos tempo cultísimos e de conversa moi amena.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario