Moita fama ten, e non se pode negar que o intentei, pero sucumbo. Esta é a primeira das sete partes da magna novela de Marcel Proust, pero eu xa teño dabondo. Recoñezo que escribe moi ben, con longuísimas e elaboradas frases e parágrafos que duran varias páxinas enteiras, pero as historias que conta non me interesan en absoluto. Así que, feito o experimento, e comprobado o resultado, pecho esta experiencia.
Por explicalo brevemente (supoñendo que o resto da súa obra sexa similar, que creo que si), na obra de Proust basicamente non pasa nada ou case nada. Simplemente fai unha exploración moi pesada e concienzuda da súa memoria, dos seus recordos, sobre todo da infancia, e das sensacións que tiña en cada momento que lembra. E fai múltiples elucubracións sobre frases, pequenos sucesos, sensacións, etcétera.
Por poñer un exemplo, na primeira parte pasa non sei cantas páxinas especulando sobre o que significaba, cando era pequeno, poder despedirse pola noite da súa nai dándolle un bico de boas noites. Se llo pedía, se non llo daba, porque consideraba que era moi frouxo, fráxil e sensible, e debería fortalecerse. Os obstáculos que poderían provocar que esta noite xustamente, que el o necesitaba moito, non lle deran ese bico. E todo así, durante case 500 páxinas (este volume, que só ten a primeira das sete partes).
Esta primeira partes está, ao seu tempo, dividida noutras tres:
- Combray: unha vila no campo onde parece que ían veranear, onde vivía algunha tía e avoas (coas que compartía o sabor das madalenas, xa escoitaríades falar da historia, que a min pareceume bastante ridícula), os paseos que ían dar, e todo iso. Ao final desta parte está a famosa anécdota da madalena.
- Un amor de Swann: Swann é un amigo da familia, pero durante algún tempo parece que deixa de quedar con eles, nunha época e país que semella bastante "snob" e onde as convencións sociais para o contacto social agora semellan antediluvianas. Pois esta parte fala dunha época anterior na que o tal Swann estivo saíndo cunha muller chamada Odette de Crécy, que semellaba moi atractiva, pero que no seu pasado tivera unha moral ben relaxada, e iso é unha pesada mochila para unha sociedade tan clasista como esa. Swann semella ser, ademais, un tipo moi celoso, o que lle faltaba. Todo sucede en París.
- Nomes de terras: Esta tamén sucede en París, e o principal é que o narrador semella namorado de Gilberte, a filla de Swann, que xa se menciona na primeira parte coma un ser anxelical.
Pois nada. Ata aquí. Eu paso. Xa puxen da miña parte pero Proust, para min, acabouse.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario