domingo, 16 de outubro de 2022

Armouse a gorda

Hai moita xente que está de acordo en que Monty Python é un dos mellores grupos de humoristas da historia. E seguramente eu sexa unha das persoas que opina iso. O malo do humor deste grupo é que é tan absurdo e sorprendente, que unha vez experimentado, o efecto sorpresa desaparece, e comezan a aburrir de forma moi destacada, polo menos a min.

Hai moitos anos, como mínimo uns vinte, cando na Coruña aínda existían os multicines Equitativa na Praza de Vigo (ou sexa, xa non era unha única sala de cine senón tres ou catro pequenas), lembro que unha das películas que fun ver foi esta, e gustoume moito. Claro, era a primeira vez que a veía, e funcionou o efecto sorpresa. Cando digo "esta", refírome á titulada en España "Se armó la gorda", cuxo título orixinal traducido sería algo así como "E agora, algo completamente diferente", que era unha frase que un dos actores pronunciaba varias veces ao longo da metraxe.

Esa frase tiña certa lóxica, porque esta película estaba formada por unha serie de "sketches" da serie Monty Python Flying Circus, que levaba varias tempadas con moito éxito no Reino Unido, e esta película ía ser a promoción da serie en Estados Unidos. Como as escenas eran curtas (varios minutos) e non tiñan absolutamente nada que ver entre sí, efectivamente, presentalas con esa frase era moi axeitado.

Hai pouco entereime de que esta película estaba completa en Youtube (abaixo podedes vela) e entroume a nostalxia de vela. Aínda que estaba prevido de que podía decepcionarme totalmente, como xa sucedeu coas outras obras deste grupo que xa son moi célebres, como "A vida de Brian" ou "Os cabaleiros da táboa cadrada", que xa non as soporto tampouco. Acabo de lembrar que hai uns anos vin "O sentido da vida" e aínda non me desagradou demasiado. E poucas máis películas teñen, a verdade. Pero o caso é que si, esta película aburriume moito e confirmou que teño que deixar de frecuentar as súas obras.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...