O poeta noiés Antón Avilés de Taramancos debeu ser un tipo ben peculiar. Naceu en Noia en 1935, e uns anos máis tarde estaba estudando Náutica na Coruña. Aínda que non debía estudar demasiado, porque as súas xoldas con Urbano Lugrís eran bastante sonadas. Algo debían facer, e parece que colleu medo, porque decidiu emigrar a Sudamérica a principios dos 60.
Foi a Colombia, onde estivo primeiro na selva, e despois en Bogotá. Parece que os 20 anos que estivo por alí fixo de todo, tanto legal como ilegal, así que a súa vida alí debeu ser do máis interesante, pero creo que non se sabe moito das súas andanzas por alí.
No ano 1980 volveu para aquí, e estableceuse de novo en Noia. Chegou a ser concelleiro de Cultura co BNG. E tamén destacou por rexentar unha taberna chamada a Tasca Típica, nuns soportais da zona vella de vila, que tiña moita fama. O caso é que eu andei medio-veraneando por aquela zona a comezos dos 90, e oíalle dicir aos meus colegas de alí que o propietario da Tasca Típica era un tipo ben peculiar. El morreu en 1992, pero está claro que tiña que ser el. Pero eu non sabía quen era Antón Avilés de Taramancos, nin moito menos sospeitaba que lle ían dedicar o Día das Letras Galegas de 2003.
Na colección de literatura galega da Voz de Galicia tocaba ler o volume número 81, que era a "Última fuxida a Harar" deste autor. Como habitualmente, non me chegou demasiado, porque eu non conecto nada ben coa poesía, a non ser que sexa clásica, que non é o caso. Chamoume a atención que sempre fala de mundos míticos, mitoloxía, etc. Dende logo, non é poesía social. E tamén me chamou moito a atención o moito que menciona ao "cazador". Non sei se é un residuo do seu paso pola selva colombiana. Creo que cazador foi unha das moitas profesións que tivo naqueles movidos anos da selva.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario