Como na 2 están botando un ciclo de Paul Newman, semella que outras cadeas de televisión tamén se animaron, e nun dos canais fascistoides proxectaron "A lenda do indomable", dirixida por Stuart Rosenberg en 1967 para absoluto lucimento de Paul Newman, secundado por outros como George Kennedy, que levou o Óscar a mellor actor de reparto.
A película está ben feita, e déixase ver, pero está claro que non conecto nada coa psicoloxía do personaxe principal, que me parece un imbécil, nin coa historia en xeral, que me parece unha das típicas tramas estadounidenses para consumo interno, pero que no resto do mundo non pasan esas cousas, nin de lonxe.
A historia transcorre basicamente nunha prisión, ou algo que se lle parece moito, un campo de prisioneiros ou algo semellante. Semella estar nalgún dos estados centrais de Estados Unidos, polas chairas e o calor, pero é unha especulación miña. Todos os días os internos son levados a traballar nas estradas cercanas.
A película comeza cando Luke Jackson chega alí para cumprir unha pena dun par de anos, por ter destruído uns parquímetros durante unha borracheira. Supostamente, faino porque é un rebelde sen causa, porque non ten ningún obxectivo na vida, polo que parece. A tradución do título en español di que é indomable, pero ao final tamén o acaban domando, de feito todo pinta que vai morrer (por certo, o título orixinal é algo así como "Luke Man Fría"). Non ten traballo, non semella ter ningún plan de vida, case totalmente desconectado da familia, a súa nai, irmán e sobriño van visitalo cando está alí, e a nai morre pouco despois, seguramente alcoholizada ou de cancro, porque fuma moitísimo, e iso semella apenalo bastante.
A película trata dos intentos de fuga (pouco exitosos en xeral), das apostas (como a famosa escena da inxesta dos 50 ovos), e do seu caracter que o converte nun líder dentro desa estraña prisión. Pero claro, ser un líder entre eses mediocres prisioneiros tampouco é garantía de nada.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario