Beleza vermella

"Beleza vermella" de Arantza Portabales, foi un dos dous libros que lin durante este Entroido, nos fantásticos días que pasei en Santiago de Compostela, para desconectar da estresante rutina. Nos últimos xa lin algunha obra máis desta autora, que destaca por ser a máis coñecida autora (muller) de novela negra en galego. Non son un gran amante deste xénero, pero recoñezo que a entrada dunha muller nese couto habitualmente masculino si me pareceu un dato ben refrescante (seguramente "refrescante" non é o adxectivo que lle guste demasiado aos amantes tradicionais deste xénero). 

Non hai moito lin "A vida secreta de Úrsula Bas" e tamén me gustou bastante. Supoño que non teñen gran calidade literaria, pero non están mal escritas e entreteñen bastante, tampouco lle pido tanto á literatura. Foi unha das primeiras novelas da autora, que agora xa publica con certa frecuencia, creo que na miña biblioteca xa teño outra súa agardando para ser lida, pero esa chegou por un agasallo, seguramente significa que xa está comezando a ser famosa.

Non vou desvelar moito da trama, non moito máis do que a sinopse xeral que vén na contraportada do libro. Aparece unha rapaza nova asasinada dun xeito moi "artístico", e resulta que esa "performance" lembra totalmente a unha obra da súa tía, xa falecida, que era unha reputada artista de vangarda coa que a rapaza se levaba moi ben e pretendía emular no futuro. Iso sucede na casa dos seus pais, nuns días na que a tiñan castigada por algunha razón (xa digo que era moi nova, post-adolescente), e na casa nese momento só están un número moi limitado de persoas, que parecen ser os únicos sospeitosos, xa que semella altamente improbable que alguén de fóra se colara na casa nesa noite.

A cargo da investigación están unha parella de policías, un home ao frente, e unha espilida axente que lle axuda, pero que achega grandes ideas para a solución, que está intentando reivindicarse profesionalmente, pero entre os que xurde tamén algunha tensión sexual. Supoño que por ser a autora unha muller, principalmente o policía home non é de costumes tan sórdidas como acontece na novela negra escrita por homes, pero vaia, algún secretiño chungo tamén ten que esconder.

Saúdos.