martes, 2 de maio de 2023

A túnica sagrada

A outra película que vin no domingo de resurrección e que aínda non vira foi "A túnica sagrada". Polo menos esta non é unha historia bíblica pura, senón unha ficción inventada ao redor dalgúns dos personaxes principais, pero con algo de creatividade.

"A túnica sagrada" foi dirixida en 1953 por Henry Koster. O papel principal foi para Richard Burton, pero estaba moi ben acompañado por Jean Simmons, Victor Mature, Michael Rennie e Jay Robinson. Teoricamente, Richard Burton é unha garantía total, pero eu xuraría que non foi a mellor actuación que lle vin.

Marcelo é un tribuno romano. Non se leva nada ben con Calígula (que aínda non é emperador, pero o será pronto), entre outras cousas, porque están namorados da mesma muller, chamada Diana. Así que Calígula move os fíos para conseguir mandalo a Xudea, que é o peor destino imaxinable para un militar. Marcelo chega a Xudea xusto no momento no que van crucificar a Xesucristo, que xa hai que ter puntería.

En definitiva, Marcelo é xusto o xefe dos militares romanos que organizan a crucifixión de Xesucristo, pero vaia, con el non vai demasiado a cousa, pasa bastante do tema. Cando os están crucificando, el e os seus militares, que están xogando aos dados, xóganse a túnica de Xesucristo, e gánaa el. E mira ti por onde, ten que darlle uso axiña porque xurde unha fabulosa treboada de non sei onde. Pero cando se pon a túnica para taparse da chuvia, parece volverse tolo.

Volve a Roma para render contas (ainda que alí xa todos saben o que sucedeu), e mándanlle volver para recuperar esa túnica e para espiar a eses novos cristiáns, que semellan perigosos. Unha vez alí descubre que o que lle provocaba a túnica eran remordementos pola morte de Xesucristo, e únese aos cristiáns. Volve chamalo Calígula pero Marcelo non renega do cristianismo, así que el e Diana son condenados a morte, pero acollen o martirio con alegría.

Como curiosidade, diremos que nesta película apenas se ve a Xesucristo. E se non lembro mal, nunca se lle ve tan de cerca que se lle recoñeza a cara ao actor que fixo ese papel.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...