Por fin puiden ver esta película completa. Só me soaban unhas imaxes do principio, nas que se ve a sociedade entre dous dos protagonistas para cobrar a recompensa por un deles, e cando van aforcalo, o outro corta a soga dun disparo, o condenado fuxe, e repiten o mesmo noutro lugar, cunha recompensa máis alta cada vez. Hai unha cadea de televisión fascistoide española moi afecta aos "westerns" que debe considerala como unha das súas xoias, onde a botan case todos os meses. Só tiven que aproveitar que esta vez a proxectaban a unha hora que me cadraba moi ben.
Foi dirixida en 1966 por Sergio Leone, é a última da súa famosa Triloxía do Dólar. Os actores protagonistas son Clint Eastwood (o Bo, o único que sae nas tres películas), Lee Van Cleef (o Malo, que sae en dúas delas) e Eli Wallach (o Feo, que só sae nesta). Gian María Volonté, que saía nas outras dúas, aquí non aparece. Cabe salientar o pequeno lío que se armaron co título. O título orixinal está en italiano, e parece dicir algo semellante á tradución española. En Estados Unidos pensaron en cambialo, pero ao final deixaron unha tradución fiel. Pero o curioso é que nalgúns países cambiaron a orde dos adxectivos, suponse que por razóns eufónicas, porque soaba mellor. En Hispanoamérica e na tradución ao inglés puxeron "O bo, o malo e o feo". E máis curioso é aínda que nalgún país se confundiron e pensaban que Eli Wallach era o Malo e Lee van Cleef era o Feo.
O Loiro (Clint Eastwood, o supostamente Bo) é un mercenario que vai ganándose a vida, por exemplo, conseguindo a recompensa por entregar a un colega que é perseguido, e cando o van aforcar, dispara a soga para que poida fuxir, así vai crecendo a recompensa e volven repetir o golpe noutro pobo. Ese colega é Tuco (Eli Wallach, o supostamente Feo), e van a partes iguais nas ganancias. Sentencia é outro cazarrecompensas que vai ganando cartos matando a xente, pero que ademais tamén é sarxento do exército da Unión. No seu labor, entérase de que soldado sudista roubou un cofre con cartos que era da Unión. O Loiro e Tuco tamén se enteran desta información. O que pasa é que ninguén ten a información completa. Tuco e Sentencia saben en que cemiterio está agochado o botín, pero só o Loiro sabe cal é a tumba exacta (ese dato é ben importante, como se verá despois).
Despois do dito, queda claro que a historia transcorre nos primeiros anos da década de 1860, durante a Guerra de Secesión ou Civil estadounidense (a verdade é que non sei se iso era necesario, porque me parece que ese detalle non menor alonga e encarece a película bastante, e podía evitase doadamente). Pois nada, que os tres personaxes van pasando por diferentes avatares para chegar á escea final. Nun deses avatares, Sentencia, que dirixe un campo de prisioneiros ao que chegan detidos Tuco e o Loiro, entérase da información que lle faltaba (só do cemiterio, non da tumba concreta). A película céntrase máis nos outros dous, Sentencia aparece de novo ao final por sorpresa. Pois chegan ao cemiterio, que é moi chulo e moito máis grande dos que se ve normalmente nas películas deste tipo (despois direi onde estaba realmente), e o Loiro mata a Sentencia. Tuco e o Loiro reparten os cartos, basicamente porque este último quere, que puido quedarse con todo facilmente.
Como curiosidade, diremos que a maior parte da rodaxe de exteriores tivo lugar en España. As esceas máis desérticas foron en Almería e os seus desertos. Pero moitas outras esceas icónicas foron na provincia de Burgos. Por exemplo, a épica batalla entre os exércitos para tomar unha ponte de madeira tivo lugar no río Arlanza, cerca de Covarrubias. E a mítica pelexa final no cemiterio de Sad Hill tivo lugar en Contreras, onde aínda se pode visitar este escenario cinematográfico. A película dura case 3 horas, e a min non me parece que o peso da Guerra Civil na trama sexa tanto como para incluír todas as esceas con vestiario dos dous bandos, ou a absurda escea da batalla pola ponte de madeira, coa escusa de que, se Tuco e o Loiro voaban a ponte, como así fixeron, poderían chegar máis doadamente ao cemiterio, que estaba cerca da outra beira. Non sei, penso que lle podían ter dado un xiro de guión que acurtase a película e, sobre todo, a fixera moito máis barata. Pero eles saberán en que líos se metían.
Saúdos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario