domingo, 8 de agosto de 2021

O Yang-Tsé en chamas

Oín falar moitas veces desta película, pero non me soaba ter visto absolutamente nada dela, como efectivamente confirmei onte. É unha película curiosa, algúns a cualifican como bélica (ten algo ou bastante diso), algúns como romántica (algo tamén hai), pero hai que recoñecer que é unha mestura bastante curiosa. Recoñezo que me entrou bastante interese cando souben que estaba ambientada en China en 1926, porque non vin case nada desa época.

A película foi dirixida en 1966 por Robert Wise. Os principais papeis foron para Steve McQueen, Richard Attenborough (actuou en "Parque Xurásico" e dirixiu "Gandhi"), Richard Crenna e Candice Bergen. En canto ao título, en Chile a coñeceron como "O cañoneiro do Yang-Tsé", e supoño que no resto do mundo a coñeceron co título orixinal "Sand Pebbles", que podería traducirse como "pedriñas da area". Na Wikipedia acabo de ler que con ese nome era coñecida a tripulación do barco no que sucede toda a acción, pero eu non lembro ter oído na película ningunha referencia similar. Ao mellor si a houbo, pero eu non lle dei maior importancia e esquecino.

A historia e o contexto no que tivo lugar son complexos. En 1926, China é un país no que loitan os xefes locais, os novos nacionalistas chineses dirixidos por Chiang-Kai-Chek, e os comunistas dirixidos por Mao Zedong. E nunha especie de guerra civil como é esa, obviamente a presenza estranxeira non é ben vista, sobre todo se son ingleses e estadounidenses, que non destacan por favorecer o progreso dos países que colonizan. Nesta película vemos principalmente un vello barco estadounidense que se atopa fondeado fronte a unha cidade chinesa, na que cada vez teñen peor prensa. E a historia xira en torno a Jake Holman (Steve McQueen), un maquinista que está namorado das máquinas dos barcos e pasa totalmente do resto das cousas, incluídas cousas, persoas e países. Xa imaxinades que a mestura de todo iso dá lugar a un cóctel explosivo.

É asignado a un vello cañoneiro chamado o "San Pablo" (que foi confiscado aos españois nas guerras do 98), e cando chega alí para facerse cargo da súa máquina, atopa un ecosistema bastante curioso, que non viu nunca antes. Os mariñeiros non fan practicamente nada, porque todo o traballo duro fano unha tropa de chineses que viven dentro do barco, teñen os seus propios xefes e camarotes, onde durmen hacinados e cobran un salario mísero. Por se non chegara con iso, o barco non fai nada útil, así que se dedican a dar paseos polos ríos cercanos para simular que vixian algo, e fan simulacros moi celebrados como atraccións de feria polo poboación cercana.

Cando chega, intenta facer unha revisión ao fondo da máquina, porque lle dá a impresión de que algo non funcionaba ben, e detecta uns erros que requiren unha reparación. Pero ao propoñer iso, o xefe de maquinas chinés considera que se cuestiona a súa autoridade, e os xefes militares estadounidenses están de acordo con iso, porque non queren rachar o difícil equilibrio que se dá no estraño barco. Pero finalmente o motor falla e cando intentan facer a reparación, o xefe chinés morre nun desgrazado accidente, pero bótanlle a el a culpa. Iso fai que comece a caerlle bastante mal a todo o mundo no barco, pero iso a el dálle igual.

Nese momento a situación en China comeza a complicarse, e os estadounidenses son cada vez peor vistos, e comeza a haber incidentes coa poboación local (que non coa do barco). Cando os mariñeiros baixan a divertirse, van sempre ao mesmo burdel todos xuntos, e alí prodúcense incidentes bastante feos, porque algúns deles son xente bastante nobre que quere sacar a aquelas mulleres da prostitución, pero outros dos mariñeiros son uns malnacidos que queren aproveitarse delas. De novo, isto non fai nada popular a Holman.

Por se non chegara con iso, pola zona tamén hai un misioneiro cristián estadounidense que decide declararse apátrida, que critica o militarismo do seu país, e quere integrarse en China por crerse totalmente querido polos autóctonos, ata que descubre coa súa morte que non estaba moi enterado da situación real do país. A el acompáñao unha profesora (Candice Bergen) que está encantada intentando ensinar algo aos chineses, e que acaba namorando de Holman, aínda que esa historia tampouco acaba demasiado ben.

E a película vai transcorrendo así, nun barco vello e oxidado que representa a un país estranxeiro nun entorno cada vez máis hostil, e un capitán (Richard Crenna) que pretende pasar desapercibido e non meterse en líos dos que non ía poder saír, pero que ao final acaba tomando decisións algo máis audaces para resultarlle útil a alguén. Iso si, acaba tamén morrendo porque aquí sálvanse poucos.

Saúdos.



Ningún comentario:

Publicar un comentario

O xabaril branco

Seguimos avanzando na Biblioteca Galega 120 da Voz de Galicia, e chegamos ao volume 109 da colección. Eu xuraría que este xa o lin hai anos,...